Το "ασανσέρ" των άστρων

Καμιά φορά η επιστημονική φαντασία αποδεικνύεται αντάξια της πραγματικότητας και τελικά...δικαιώνεται. Αυτό που πρώτος οραματίσθηκε ο συγγραφέας Άρθουρ Κλάρκ στο βιβλίο του "Οι πηγές του παραδείσου" το 1979, έρχονται τώρα Ιάπωνες επιστήμονες για να το πραγματοποιήσουν: έναν ανελκυστήρα προς το διάστημα, που θα φθάνει σε ύψος 38 χιλιομέτρων και θα ανεβοκατεβαίνει.

Ο διαστημικός ανελκυστήρας είναι ένα όνειρο πολλών ερευνητών (φυσικών, χημικών, αστροναυτών και πάσης φύσης ονειροπόλων). Η ιδέα είναι ταυτόχρονα απλή και δύσκολα υλοποιήσιμη: ένας δορυφόρος-σταθμός αποβίβασης/επιβίβασης σε γεωσύγχρονη τροχιά πάνω από τη Γη (ώστε να παραμένει πάντα πάνω από το ίδιο σημείο του πλανήτη μας) ενώνεται με τη Γη με καλώδια ισχυρότερα και ελαφρύτερα από όσα έχουν μέχρι τώρα δημιουργηθεί.

Σύμφωνα με τους Times του Λονδίνου, οι μεγαλύτερες ιαπωνικές εταιρίες και πανεπιστήμια έχουν από κοινού στρέψει την προσοχή τους στην επιστημονική και τεχνολογική αυτή πρόκληση. Οι καμπίνες του ανελκυστήρα θα μπορούσαν να μεταφέρουν οτιδήποτε: ανθρώπους, τεράστιες γεννήτριες ηλιακής ενέργειας ή ακόμα και δοχεία ραδιενεργών αποβλήτων.

Για το σκοπό αυτό έχει δημιουργηθεί η Ιαπωνική Ένωση Διαστημικού Ανελκυστήρα, αλλά την ίδια στιγμή και άλλες ομάδες, σε άλλα μέρη του κόσμου, μελετούν το θέμα και σχεδιάζουν ανάλογες ανταγωνιστικές πρωτοβουλίες. Υπάρχουν μάλιστα και επιστημονικά βραβεία θεσμοθετημένα για όσους δημιουργήσουν το καλύτερο σχέδιο διαστημικού ανελκυστήρα.

Όσο κι αν ακούγεται απίθανη ιδέα, ένας ανελκυστήρας προς τα αστέρια δεν έρχεται σε αντίθεση με τους νόμους της επιστήμης, απλώς συνιστά ένα πολύ πολύπλοκο μηχανικό έργο. Η Ιαπωνία εμφανίζεται φιλόδοξη και αισιόδοξη ότι η μεγάλη ακαδημαϊκή και βιομηχανική υποδομή της μπορεί, με συνεργασία, να λύσει αυτά τα ζητήματα και έχει μάλιστα κατ' αρχήν εκτιμήσει το κόστος του έργου στο μάλλον χαμηλό ποσό του 1 τρισ. γεν (περίπου 5 δισ. λίρες).

Η μεγαλύτερη τεχνική πρόκληση είναι τα καλώδια. Ως καλύτερη λύση για το υλικό κατασκευής τους προτείνονται οι νανοσωλήνες άνθρακα, που έχουν εντυπωσιακές ιδιότητες και μπορούν να σχηματίσουν ίνες. Η μαζική παραγωγή αυτών των ινών αποτελεί ήδη βασικό στόχο των μεγάλων ιαπωνικών εταιριών.

Σύμφωνα με τον καθηγητή μηχανολογίας Γιόσιο Αόκι, του πανεπιστημίου Νίχον, και διευθυντή της Ιαπωνικής Ένωσης Διαστημικού Ανελκυστήρα, το καλώδιο πρέπει να είναι περίπου τέσσερις φορές ισχυρότερο από ό,τι είναι τώρα η ισχυρότερη ίνα από νανοσωλήνες άνθρακα ή 180 φορές ισχυρότερο από τον χάλυβα!

Για το άλλο σημαντικό πρόβλημα, αυτό της παροχής ενέργειας στις καμπίνες που θα ανεβοκατεβαίνουν, η λύση που προκρίνεται είναι η χρησιμοποίηση της υπάρχουσας τεχνολογίας των γρήγορων τρένων, με τη βοήθεια ενός δεύτερου καλωδίου που θα δίνει ενέργεια σε όλο το μήκος της διαδρομής. Η Ιαπωνία θα φιλοξενήσει μια διεθνή συνδιάσκεψη το Νοέμβριο προκειμένου να χαραχτεί ένα χρονοδιάγραμμα για το έργο.

Πηγή: http://culture.ana-mpa.gr