Κοράλλια με την ηλικία των Πυραμίδων

Κοράλια-μαθουσάλες, που ζουν σε βάθη 300 έως 3.000 μέτρων και έχουν ηλικία 4.265 ετών, σχεδόν όσο και οι Πυραμίδες, πιθανότατα είναι οι γηραιότεροι ζωντανοί θαλάσσιοι οργανισμοί με σκελετό που ζουν σήμερα, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα. Με άλλα λόγια, τα κοράλλια κερδίζουν σε μακροβιότητα ό,τι χάνουν σε κινητικότητα!

Η ανακάλυψη, που βασίστηκε σε έρευνα έξω από τις ακτές της Χαβάης, έγινε από επιστήμονες των πανεπιστημίων Στάνφορντ και Καλιφόρνιας-Σάντα Κρουζ, καθώς και του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες Live Science και New Scientist.

Τα αιωνόβια κοράλλια, που μπορούν να φθάσουν αρκετά μέτρα σε ύψος, φιλοξενούν πολλούς άλλους θαλάσσιους οργανισμούς και θεωρούνται επίκεντρο βιοποικιλότητας στους ωκεανούς. Το μεγαλύτερο κοραλλιογενές σύστημα στον κόσμο είναι ο Μεγάλος Ύφαλος έξω από τις ανατολικές ακτές της Αυστραλίας, ενώ μεγάλοι ύφαλοι κοραλλιών επίσης υπάρχουν στην Ερυθρά Θάλασσα, έξω από τις ακτές του Μεξικού, στην Καραϊβική κ.α.
Προηγούμενες έρευνες σε κοράλλια του Ατλαντικού και του Ειρηνικού ωκεανού είχαν εκτιμήσει την ηλικία τους μεταξύ των 1.800 - 2.740 ετών, κάτι που είχε αμφισβητηθεί από άλλους επιστήμονες. Όμως οι νέες μετρήσεις με βάση την αξιόπιστη μέθοδο του ραδιοάνθρακα (άνθρακα-14), που χρησιμοποιείται συνήθως στη γεωλογία, έδειξαν ηλικία 2.742 ετών για τα χρυσά κοράλλια (Gerardia) και 4.265 ετών για τα μαύρα (Leiopathes). Το τελευταίο είδος, κατά τους ερευνητές, είναι πλέον ο γηραιότερος γνωστός θαλάσσιος οργανισμός με σκελετό.

Οι νέες διαπιστώσεις δείχνουν ότι οι "σκελετοί" των κοραλλιών (που αποτελούνται από διαδοχικά στρώματα ανθρακικού ασβεστίου) μεγαλώνουν πολύ βραδύτερα από ό,τι είχε εκτιμηθεί ως τώρα, μόλις λίγα μικρόμετρα το έτος (ένα μικρόμετρο έχει διάμετρο περίπου όσο ένα ανθρώπινο κύτταρο). Οι μικροσκοπικοί πολύποδες που ζουν μέσα στους σκελετούς και τους δημιουργούν, έχουν ηλικία μόλις λίγων ετών και συνεχώς αντικαθίστανται με το πέρασμα των αιώνων, ενώ ο "σκελετός" γύρω τους συνεχίζει να μεγαλώνει.

Η άνοδος της θερμοκρασίας των θαλασσών και της οξύτητας τους (λόγω απορρόφησης αυξημένου διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα) επηρεάζει αρνητικά την επιβίωση των κοραλλιών, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Μια μελέτη του 2008 εκτίμησε ότι μέχρι το 2050 μπορεί να έχουν εξαφανιστεί τα περισσότερα κοράλλια από τους ωκεανούς του πλανήτη.

Info
Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία: http://www.pnas.org

Πηγή αναδημοσίευσης: http://culture.ana-mpa.gr