Σχέδιο – πιλότος για τη δόμηση στις Κυκλάδες

της Μαριάννας Τζάννε http://www.protothema.gr/

Φρένο στην τσιμεντοποίηση των Κυκλάδων με στόχο την προστασία του παράκτιου φυσικού πλούτου, από την άναρχη δόμηση επιχειρεί η υπουργός Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κυρία Τίνα Μπιρμπίλη, με το νέο σχέδιο νόμου για την ανάσχεση της δόμησης στο νησί της Άνδρου.

Το σχέδιο, το οποίο δόθηκε για διαβούλευση παραμονές Χριστουγέννων, αντιμετωπίζει προβλήματα που χρονίζουν στο κυκλαδίτικο νησί και αποτελεί την άμεση απάντηση του υπουργείου στην πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ.

Το Νοέμβριο του 2009, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι δεν μπορεί να παγώσει η οικοδομική δραστηριότητα για περισσότερα από τρία χρόνια, βάζοντας τέλος στην αναστολή οικοδομικών εργασιών που έδινε το πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ τα τελευταία πέντε χρόνια για την Άνδρο εξαιτίας της καθυστέρησης στην έκδοση του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος.

Το σχέδιο νόμου, αποτελεί την πρόταση του ΥΠΕΚΑ για τον καθαρισμό «Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου» και θωρείται δείγμα των προθέσεων της νέα υπουργού που όπως έχει δηλώσει πρέπει να μπει τέλος στη λογική να χτίζεται κάθε γωνιά του νησιωτικού μας πλούτου. Η Άνδρος, μαζί με άλλα νησιά των Κυκλάδων όπως η Πάρος, η Μύκονος, η Σαντορίνη, η Νάξος κ.α αποτελούν τα τελευταία χρόνια θύματα μίας στρεβλής ανάπτυξης που έχει καλύψει με τσιμέντο κάθε σπιθαμή παράκτιας γης, πεδιάδας και βουνών, προς όφελος μικρών και μεγάλων τουριστικών συμφερόντων.

Η ένταση της δόμησης των Κυκλάδων ξεκίνησε μετά την δεκαετία του ΄70 και όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία μελέτης της κυρίας Όλγας Καραγιάννη στην ηλεκτρονική έκδοση «Εύπλοια» του δικτύου των οικολογικών οργανώσεων του Αιγαίου, είναι η μεγαλύτερη από κάθε άλλη νησιωτική περιοχή της Ελλάδας.

Με βάση τα στοιχεία της απογραφής της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας του 2001 που έγινε η απογραφή του κτιριακού αποθέματος και επεξεργάστηκε η κυρία Καραγιάννη, το 46% των συνολικών κτιρίων στις Κυκλάδες δομήθηκαν μετά το 1970, ενώ το 33% μετά το 1980. Τα ίδια στοιχεία αποδεικνύουν ότι την περίοδο 1997-2006, εγκρίνονται σε ετήσια βάση η κατασκευή 3.000 περίπου νέων κατοικιών, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα κτίσματα για άλλες επαγγελματικές χρήσεις.

Ακόμη ο ρυθμός δόμησης στις Κυκλάδες, βάσει της ετήσιας οικοδομικής δραστηριότητας 1997-2006, είναι μεγαλύτερος από όλους τους νομούς του Αιγαίου. Χαρακτηριστικά το 2004, οι Κυκλάδες είχαν 3.079 νέες κατοικίες, έναντι 2.366 των Δωδεκανήσων και το 2005, 3.610 έναντι 3.427. Πρωταγωνιστικό ρόλο στη δόμηση έχουν κατά σειρά τα νησιά Πάρος, Σύρος, Σαντορίνη, Νάξος, Μύκονος, Τήνος, Άνδρος, Τζιά, Μήλος και Αντίπαρος.

Τι προβλέπει το ΠΔ της Άνδρου

Η διαβούλευση για το σχέδιο ΠΔ για την Άνδρο προβλέπεται να ολοκληρωθεί σε ένα μήνα, συγκεντρώνοντας μέχρι στιγμής θετικά σχόλια από επαγγελματίες του χώρου αλλά και τους τρεις δήμους του νησιού όπου έχουν ξεκινήσει να το επεξεργάζονται.

Η ρύθμιση θα ισχύει μεταβατικά μέχρι την ολοκλήρωση του σχεδιασμού σε τοπικό επίπεδο με την εκπόνηση των ΓΠΣ- ΣΧΟΑΠ.

Από τα βασικά σημεία του σχεδίου ξεχωρίζουν:

1)Η προστασία της παράκτιας ζώνης του νησιού σε απόσταση 350 μέτρων από την καθορισμένη γραμμή του αιγιαλού και η απαγόρευση της δόμησης σε απόσταση μικρότερη από τα 100 μέτρα από τον αιγιαλό, έναντι 20μ έως 50 μ. που ίσχυε ως σήμερα. Σε οικόπεδα που έχουν πρόσωπο σε ακτές, η δόμηση επιτρέπεται μόνο εφόσον γίνει καθορισμός αιγιαλού και παραλίας.

2) Ορίζεται κατώτερο όριο αρτιότητας και κατάτμησης για τα τουριστικά καταλύματα τα 15 στρέμματα, με την δομήσιμη επιφάνεια να ανέρχεται σε 150 μέτρα από 200 που είναι σήμερα. Διατηρούνται τα 4 στρέμματα για οικόπεδα που είναι αδειοδοτημένα και προορίζονται για κατοικία, μέχρι την έκδοση της απόφασης. Ο μέγιστος αριθμός των ορόφων ορίζεται σε δύο πλην γεωργικών αποθηκών που είναι ισόγειες.

3) Καταργούνται οι παρεκκλίσεις στην εκτός σχεδίου δόμηση, καθώς επίσης και η δόμηση σε περιοχές προστασίας της φύσης. Μέχρι σήμερα η δόμηση επιτρεπόταν σε οικόπεδα ακόμη και 750 τ.μ εφόσον είχαν πρόσοψη σε δημόσιο ή επαρχιακό δρόμο.

4) Απαγορεύεται η διάνοιξη ή κατάργηση νέων δρόμων κοντά σε παραλίες βάζοντας τέλος στην τακτική των τοπικών αρχόντων να ανοίγουν δρόμους ανάλογα με τις υποδείξεις των συμφερόντων. Στην πρόταση αναφέρεται ότι η διάνοιξη δρόμων θα γίνεται σε απόσταση 350 μέτρων από τον αιγιαλό και στο πλαίσιο συνολικού σχεδιασμού.