Ξεναγός μας σε αυτό το ταξίδι της μνήμης ήταν πάντα ο Δημήτρης, ο οποίος έπαιζε και τον ρόλο του φύλακα των ταπεινών αρχαιοτήτων στην επιφάνεια της γης αλλά και των θησαυρών που πολλοί φαντάζονταν πως ήταν κρυμμένοι κάτω από το χώμα. Ο ίδιος είχε περπατήσει όλο το νησί από άκρη σε άκρη και ήξερε κάθε πέτρα του και κάθε χαραμάδα που είχε δροσιά νερού και βράχο όπου έβρισκαν καταφύγιο και στέγη τα κατσίκια του.
Γεννημένος στον Ποταμό της Αμοργού, όπου κατοικεί ακόμη η οικογένειά του, ο Δημήτρης έζησε πολλά χρόνια πάνω στην Κέρο και την εγκατέλειπε μόνο κατά την περίοδο των εορτών και όταν ήταν σίγουρος ότι δεν θα κακοπάθει το κοπάδι του, ενώ σπάνιες ήταν οι φορές, και αυτό συνέβαινε μόνο σαν είχε να παραδώσει σφαχτά στα εστιατόρια του Κουφονησιού, που καλούσε ένα καΐκι και περνούσε απέναντι για λίγες ώρες και επέστρεφε.
Ετσι έφυγε ο Δημήτρης πέρσι, με την εντύπωση πως θα ξαναγυρνούσε μια μέρα, αλλά δεν λογάριασε την αρρώστια που τον κράτησε μακριά από το νησί για πολύ καιρό και τελικά τον τέλειωσε πριν από έναν μήνα. Χωρίς να ξαναβρεθεί κοντά στο κοπάδι του στην Κέρο η οποία ορφάνεψε για πάντα καθώς κανένας πια δεν πρόκειται να βρεθεί να της αφοσιωθεί όσο ο Δημήτρης Αρτέμης, ένας αληθινός Κυκλαδίτης της στεριάς και της θάλασσας...
Ηλίας Προβόπουλος
http://www.ethnos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου