Εργα 1,5 εκατ. ευρώ στο αρχαίο θέατρο της Μήλου

Η μετατροπή του σε αρένα και βίαιες ανθρώπινες καταστροφές έχουν επιφέρει αλλοιώσεις στο αρχαίο θέατρο της Μήλου

Η Αφροδίτη της Μήλου, το γνωστό άγαλμα που θαυμάζουν σήμερα εκατομμύρια επισκέπτες στο παρισινό Λούβρο, απομακρύνθηκε από την περιοχή του αρχαίου θεάτρου του νησιού. Ενός μνημείου που στην εποχή του ήταν από τα πλέον εντυπωσιακά θέατρα των Κυκλάδων, καθώς ήταν μεγάλο και πολυτελές. Ωστόσο στη συνέχεια, η μετατροπή του σε αρένα και αρκετές βίαιες ανθρώπινες καταστροφές έχουν επιφέρει αλλοιώσεις και αλλαγές ακόμη και στη δομή του.

Το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού πρόκειται να ξεκινήσει σύντομα την αναστήλωση και συντήρηση του σπουδαίου αυτού μνημείου. Το φθινόπωρο αναμένεται να αρχίσουν οι εργασίες που θα διαρκέσουν περί τα τρία χρόνια, όπως μας λέει ο Μιχάλης Χαλκουτσάκης, εκ των τεχνικών συμβούλων. Ο προϋπολογισμός φτά νει το 1,5 εκατ. ευρώ. Το θέμα εξετάστηκε δύο φορές στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, την πρώτη σε σχέση με το ίδιο το θέατρο και τη δεύτερη ως προς τα μέτρα που θα ληφθούν για τη συντήρηση της επιφάνειας (εισήγηση του διευθυντή συντήρησης Νίκου Μίνω).

Τα κυριότερα προβλήματα τόσο δομικά όσο και στην επιφάνεια των μαρμάρων έχουν προκληθεί από τη βίαιη απόσπαση δομικού υλικού (λιθοθηρία) τα νεότερα χρόνια. Πολλά από τα αρχιτεκτονικά του μέλη έχουν μεταφερθεί σε διάφορες ιστορικές περιόδους στην Τρυπητή και έχουν ενσωματωθεί σε παραδοσιακά κτίσματα του χωριού. Για την υπoστύλωση του κοίλου έχουν τοποθετηθεί ξύλινα στηρίγματα, σάπια πλέον. Ασυνέχεια στον ιστό του μαρμάρου έχει δημιουργηθεί, σύμφωνα με τον κ. Μίνω και από τη βίαιη απόσπαση υλικού σε συνδυασμό με διαβρωτικούς παράγοντες. Ετσι, έχουμε ρήγματα, αποφλοιώσεις και θραύσεις σε όλη την επιφάνεια.

Από το κοίλο του θεάτρου σώζονται οι επτά κερκίδες με εδώλια από λευκό μάρμαρο έως και σε 9 σειρές όπως λέει στο «Εθνος» ο Κώστας Ζάμπας, που έχει αναλάβει τη μελέτη, μαζί με τον Ευστράτιο Παυλίδη. Από τις μαρμάρινες βαθμίδες των 8 κλιμάκων σώζονται κατά χώραν μόνο 3.

Το θέατρο βρέθηκε το 1814. Συστηματική έρευνα διεξήγαγε η ΚΑ’ ΕΠΚΑ διά της Φωτεινής Ζαφειροπούλου, το 1994 και ‘95.

Με την ανασκαφή αποκαλύφθηκε «το τμήμα της θεμελίωσης της σκηνής κατά μήκος της δυτικής πλευράς της ορχήστρας και του κοίλου» καθώς και οι δύο δρόμοι που οδηγούσαν προς αυτό.

Η ανασκαφή απέδωσε επίσης αξιόλογο αριθμό μαρμάρινων αρχιτεκτονικών μελών της σκηνής με «ωραιότατο διάκοσμο», θραύσματα γλυπτών και ένα ακέφαλο γυναικείο άγαλμα στον τύπο της μικρής Ηρακλειώτισσας (αυτό οδηγεί την ανασκαφέα στην εικασία ότι το θέατρο είναι ελληνιστικό). Η τελευταία φάση χρήσης χρονολογείται στους ρωμαϊκούς χρόνους, επί Αδριανού.

Το κοίλο, με θέα προς τη θάλασσα, έχει διαμορφωθεί με λάξευση του φυσικού ηφαιστειογενούς βράχου και έχει ολοκληρωθεί με πολυτελή μαρμάρινη επένδυση από νησιώτικο (πιθανόν ναξιακό) μάρμαρο. Είχε χωρητικότητα 2.800 θεατές. Σήμερα κάποια τμήματα κρέμονται κατά κυριολεξία, όπως λέει ο κ. Ζάμπας.

Αγγελική Κώττη
http://www.ethnos.gr/